dag 11!

Hi again!Even geleden alweer maar het zijn drukke, vermoeiende dagen geweest. Op eerste kerstdag heb ik dus gewoon op de school gewerkt, tot een uur of 1 maar. Er waren nief zoveel kindjes meer omdat de helft van de kids christen is dus die 'vierden' wel gewoon kerst. We hebben wederom allerlei spelletjes gedaan, onze beschildering van de muur afgemaakt en ze vooral veel liefde en aandacht gegeven. Er was een grietje van een jaar of 10/11 die maar constant om me heen bleef hangen, en ze vertelde me dat haar moeder niet thuis was. Toen ik vroeg waarom begreep ik dat iemand, volgens mij haar oma maar not sure, was overleden die avond ervoor en dat haar moeder naar de begrafenis was. Ze leek zo verdrietig, het was heel zielig. Ik heb me even teruggetrokken aangezien ik er zelf emotioneel van werd. Zo vieren zoveel nederlanders op dat moment kerst met ladingen eten, familie en gezelligheid en zo is er een meiske dat net dr oma verloor, op school in de vakantie en verdrietig. Zo krom, zo dubbel. Ze had wel gaatjes in haar oren maar geen oorbellen want haar moeder kon die nier voor haar kopen dus heb ik haar mijn laatste setje gegeven, waar ze heel wel heel blij mee was. Je wil zo graag echt iets voor ze doen maar dat gaat bijna niet. Begin van de middag zijn we terug naar de compound gegaan om onze spullen op te halen. Met de lieve kindjes daar hebben we ook nog een tijd spelletjes gedaan en de mensen bedankt voor alles. 'S middags in de lodge was ik zo moe dat ik op de bank in slaap ben gevallen tot ik kon gaan douchen en we ons konden klaarmaken voor het kerstdiner. Alle vrijwilligers waren er en er was een soort bendje met djembées en dansers geregeld die voor ons kwamen optreden. Echt ontzettend leuk, eens totaal iets anders dan m'n normale kerst. Net als het eten: rijst met vis en salade, fruit toe. Heel erg lekker allemaal. In het weekend is de school sowieso dicht dus we vertrokken zaterdagochtend richting Mole national park, zo'n 2,5 uur met een of ander cracky overvol heet hobbeldebobbel busje wat pas vertrekt als ie helemaal vol zit. Ik denk dat we daar rustig anderhalf uur op gewacht hebben, niet zo heel flex. Na een kleine overweging toch besloten om te zwemmen, aangezien ik een enorme blaar op mn voet heb die lekker aan het ontsteken was. We zijn daar dus nog even snel het zwembad ingedoken, gegeten, wat gekaart en de rest ging daarna vrij snel naar bed. Kim en ik zijn nog tot wat later op de avond blijven zitten, mijn ritme is weer een beetje hersteld dus ik kan eht niet om 9uur al slapen. Zondagochtend om 6uur op (au) en om 7uur klaar staan voor de wandelsafari. Antilopes, olifanten, everzwijnen en krokodillen gespot, heel tof. 'S middags aan het zwembad kwamen ook de apen kijken, die er bijna met de tas van Kelly vandoorgingen en later zelfs bij ons in de slaapkamer kwamen en bijna mn toilettas meepikte! Avontuur, avontuur. Rond 3 nog een jeepsafari gedaan, ook heeel vet om te doen zeg, wauw. Het eten viel voor het eerst he le maal verkeerd, ineens supermisselijk dus lekker aan beide kanten alles dr uitgegooid. Hebben we dat ook weer meegemaakt, hoera.  De andere meisjes gingen om 8u al richting de kamer, dus wederom bleef ik met Kim over en later sloot een of andere leuke Canadese jongen zich bij ons aan met wie ik later nog verder heb zitten kletsen. Maandagochtend weeer vroeg op (ik doe niet anders hier, wonderen zijn de wereld nog niet uit!) kanotocht gedaan en weer heerlijk 3/4 uur taxi in, trotro in, taxi in en eindelijk weer terug in de lodge. Verder een rustige middag, even bijkomen en wat dingetjes voorbereiden voor de laatse dag op school. Dat was vandaag, vanochtend werden we zoals gewoonlijk weer warm onthaald. Het was echt snoeiheet vandaag maar ik heb toch de hele ochtend spelletjes met ze gespeeld: zakdoekje leggen, vlaggenroof, voetballen, handjeklappen, noem maar op. De kids vonden het geweldig, zo leuk om ze zo blij te zien! Op een gegeven moment liep ik met een jong meiske op mn arm, die na een tijdje zelfs in slaap viel. Smelt, smelt. Afscheid nemen viel me toch vrij zwaar, klinkt nogal dramatisch maar toch. Het is echt bijzonder hoe snel je toch al een soort band met die kids opbouwt en dat je echt wel een beetje van ze gaat houden, al was het maar zo kort. Bovendien vragen zij ook telkens of je niet meer terugkomt en dat je niet weg moet gaan. Zeker met een aantal kindjes was ik echt wel bevriend geraakt, dus toen we weggingen heb ik ook wel staan huilen. In de namiddag was de bibliotheek voor straatkinderen het plan, maar die bleek helaas wegens onderhoud of iets dergelijks gesloten. Nog maar even naar de compound teruggegegaan, wat gespeeld en nogmaals de mensen bedankt voor hun gastvrijheid. Terug bij de lodge kozen Renée en ik ervoor om met zn tweetjes nog even naar de markt te gaan voor souvenirs. Superleuk, samen een taxi regelen, onderhandelen, dingen een klein beetje zelf uitzoeken. Op dit moment ben ik weer de enige die wakker is, zit wat te schrijven en zelfs dingen voor school te doen. Ook even mentaan voorbereiden op de busrit van morgen, half 6 op en dan taxi-bus-bus-taxi --> cape coast! in een uurtje of 10 op zn vroegst. Hoera. Hoop dat t beter is dan de busreis heen, maar ik laat het allemaal maar over me heenkomen.  Kusjes